пӱргалме

Г. пӹрхӓ́лмӹ

1. прич. от пӱргалаш.

2. в знач. сущ. разбрызгивание, опрыскивание, окропление. Йӱштӧ вӱд пӱргалме да саҥгашкыже нӧртымӧ кидӱштышым пыштыме дене Яранцев тудым (озаватым) «ылыжтыш». П. Корнилов. Опрыскиванием холодной водой и наложением на лоб мокрого Полотенца Яранцев оживил хозяйку. Ср. шыжыктыме.

3. в знач. сущ. фырканье (лошади). Уремыште тер кочыртатыш, имне пӱргалме шоктыш. П. Корнилов. На улице скрипнули сани, послышалось фырканье лошади.